آزمایش های اولیه که بعد از بارداری باید انجام شود

اما گروه دوم آزمایشات که برای بارداری باید انجام شود، مربوط به زمانی است که مطمئن می شوید لقاح انجام گرفته و اکنون باردار هستید. این دسته از آزمایش بارداری که تعیین کننده سلامت نوزاد و مادر است، در زمان های مشخص انجام می گیرد و باید براساس دستور متخصص خود عمل کنید. دقت داشته باشید دقیقا در همان زمانی که پزشک به شما می گوید باید این تست ها انجام شود. یکی از پرکاربردترین این آزمایشات، تشخیص نقص نوزاد است در این صورت قبل از اینکه دیر شوید می توانید اقدامات لازم را انجام دهید. همچنین گروهی از تست ها تعیین کننده سطح تغذیه ای مادر است که پزشک بداند یا جنین تحت شرایط غذایی مناسب هست یا خیر.

آزمایش های بارداری یکی از اقدامات مهم برای ارزیابی سلامتی مادر و جنین در دوران بارداری است. این آزمایش‌ ها اطلاعات مهمی را مورد سلامت شما و فرزندتان در اختیار پزشک می‌گذارد و کمک ‌‌می ‌کند تا هر نوع مشکل مؤثر در سلامت جنین و شما مثل نقص‌ ‌های مادرزادی، بیماری ‌‌های ژنتیکی و عوارض بارداری تشخیص داده شود.

برخی از آزمایش‌ های بارداری برای همه خانم ها درخواست می شود، در حالی‌ که برخی از این آزمایشات فقط با توجه به شرایط زنان باردار و تشخیص پزشک تجویز خواهد شد. در قسمت قبلی آزمایش های بارداری در مورد آزمایشات ژنتیکی و مواردی که کاربرد دارند و همچنین تست پاپ اسمیر و HPV برای شما توضیحات مختصری را ارائه کردیم. در این قسمت به ادامه این آزمایشات می پردازیم.

آزمایش‌‌های مختلفی در طول مراحل دوران بارداری انجام می ‌شود. برخی از این آزمایش ‌‌ها، سلامت شما را بررسی ‌‌می ‌کند و برخی از آن ها اطلاعاتی درباره سلامت جنین در اختیار پزشک ‌‌می‌ گذارد. این آزمایش ‌ها به شرح زیر است:

آزمایش خون و ادرار

انجام آزمایش ‌های معمول و روتین بارداری برای بررسی وضعیت سلامت شما ضروری است و بر حسب ضرورت، ممکن است پزشک آزمایش‌ های دیگری را نیز برای شما تجویز کند. در این آزمایش‌ ‌ها، نمونه خون و ادرار شما برای وجود موارد زیر بررسی ‌‌می ‌شود:

• شمارش گلبول‌ ها یا آزمایش CBC و کم‌خونی
• دیابت و دیابت بارداری
• کم کاری یا پرکاری تیرویید
• ایدز، هپاتیت B و دیگر بیماری‌‌های آمیزشی
• تعیین گروه خون پدر برای تعیین RH
• قند و پروتیین در ادرار
• وجود عفونت در ادرار
• تست کومبس غیرمستقیم در مادران RH منفی

آزمایش HIV

آزمایش HIV (عفونت ویروس نقص سیستم ایمنی انسان) به یک تست معمول در دوران بارداری و یکی از آزمایش های بارداری تبدیل شده است. (جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد آزمایش HIV و شرایط انجام آن، می توانید به مقاله آزمایش های عفونی و تست HIV مراجعه فرمایید.) درمان آغاز شده در دوران بارداری می تواند از ابتلا به این بیماری در کودک جلوگیری کرده و سلامت مادر را نیز بهبود بخشد.

با این وجود ، همه زنان مراقبت های معمول از دوران بارداری را دریافت نمی کنند یا آزمایش های بارداری را انجام نمی دهند ، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ایالات متحده تأیید می کند ، و برخی از خانم ها قبول ندارند که این آزمایش را انجام دهند. در حالت ایده آل ، مادر باردار آزمایش خون را به عنوان بخشی از مراقبت های پیش از بارداری یا اوایل بارداری انجام می دهد.

این تست به بهترین وجه از مادر و نوزاد محافظت می کند. (جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد آزمایش خون در دوران بارداری می توانید به مقاله آزمایش خون در دوران بارداری مراجعه فرمایید.)

غربالگری مادر: تمام زنان باردار باید در اوایل بارداری در مورد اچ آی وی مشاوره کرده و آزمایشات داوطلبانه HIV را برای محافظت از سلامت کودک در غالب آزمایش های بارداری انجام دهند. این توصیه بسیاری از گروه ها ، از جمله خدمات بهداشت عمومی، آکادمی اطفال، کالج زنان و زایمان و متخصص زنان ، و کارگروه خدمات پیشگیری است. تکرار آزمایش در سه ماهه سوم برای کسانی که در معرض خطر بالای عفونت HIV هستند بسیار ارزشمند است.

غربالگری کودک: اگر وضعیت HIV مادر قبل یا در دوران بارداری یا هنگام زایمان در غالب آزمایش های بارداری مشخص نشده باشد ، پزشکان مراقبت های بهداشتی توصیه می کنند که در نوزاد در 24 ساعت پس از تولد آزمایش HIV انجام شود. این یک الزام است. درمان آغاز شده در طی 48 ساعت پس از تولد به جلوگیری از نوزادی که در معرض ویروس باشد ، کمک می کند.

HIV ویروسی است که باعث ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) می شود. اگر یک زن باردار به HIV مبتلا شده باشد ، می تواند ویروس را به کودک خود منتقل کرده و او را آلوده کند.

آزمایش غربالگری آنتی ژن HIV (P24) و یا آنتی بادی HIV را در خون تشخیص می دهد. آزمایش آنتی بادی HIV و تست آنتی ژن تست غربالگری برای HIV است. این آزمایشات فقط به عنوان آزمایش خون در دسترس است. با تشخیص هم آنتی بادی و هم آنتی ژن ، آزمایش ترکیبی احتمال اینکه عفونت به زودی پس از مواجهه شناسایی شود ، افزایش می یابد. برخی آزمایشات غربالگری فقط آنتی بادی HIV را تشخیص می دهند. این آزمایشات به عنوان آزمایش خون یا آزمایش مایعات خوراکی در دسترس هستند.

اگر آزمایش غربالگری در آزمایش های بارداری مثبت باشد ، باید آزمایش آنتی بادی دوم انجام شود که از آزمایش اول متفاوت است. اگر آزمایش دوم با آزمایش اول هم خوانی نداشته باشد، آزمایش سوم انجام می شود که ماده ژنتیکی (RNA) ویروس را تشخیص می دهد.

اگر آزمایش های تأیید کننده در مادر نشان دهنده عفونت HIV باشد ، قبل از بارداری باید با پزشک معالج خود مشورت کند، و در مورد خطرات آلوده شدن نوزاد و تأثیرات بارداری بر سلامتی او صحبت کند. درمان مادران آلوده به HIV در دوران بارداری ، اقدامات احتیاطی هنگام تولد و جلوگیری از شیردهی می تواند خطر انتقال عفونت از مادر به کودک را به حداقل برساند.

تزریق داروی ضد ویروسی زیدووودین به صورت داخل وریدی در طی زایمان و همچنین به نوزاد به مدت دو هفته دو بار از طریق دهان به مدت 6 هفته ، میزان انتقال را از 25-33٪ از 25-33٪ به حدود 1-2٪ کاهش می یابد. ترکیبی از روش های ضد ویروسی در کاهش خطر انتقال ویروس HIV به کودک مؤثر است.

آزمایش منفی آنتی بادی در آزمایش های بارداری برای HIV ممکن است بدین معنا باشد که هیچ گونه عفونت قبلی وجود ندارد یا هنوز مقدار کافی از آنتی بادی برای تشخیص در آزمایش تولید نشده است. اگر مادر باردار در فعالیت های پرخطر شرکت کند که ممکن است HIV را انتقال دهد ، مانند تماس جنسی محافظت نشده و یا استفاده از مواد مخدر داخل وریدی ، باید در طول بارداری یک یا چند بار دیگر آزمایش شود.

آزمایش های سوزاک ، کلامیدیا و سفلیس

یکی دیگر از آزمایش های بارداری انجام تست های مرتبط با بیماری های مقاربتی یا STD می باشد. سوزاک ، کلامیدیا و سفلیس سه بیماری شایع جنسی (STD) هستند که در اثر عفونت های باکتریایی ایجاد می شوند. در یک زن باردار ، این بیماری ها می تواند منجر به سقط جنین شود یا کودک را قبل یا در حین زایمان آلوده کند.

کودک ممکن است بعداً از نظر سلامتی مانند عفونت های چشم ، مفاصل یا خون دچار مشکلات جدی شود. کوری؛ یا مشکلات تنفسی برخی از این مشکلات تهدید کننده زندگی است. سلامتی این مادر باردار نیز توسط بیماری STD در معرض خطر است. بهترین روش برای مادران دریافت آنتی بیوتیک برای درمان عفونت باکتریایی قبل از بارداری یا قبل از زایمان است.

تمام مادران باردار باید قبل از برنامه ریزی برای بارداری و در اوایل مراقبت های دوران بارداری مانند قبل از اولین مراجعه به پزشک متخصص دوران بارداری ، از نظر این بیماری های STD آزمایش شوند و این آزمایشات در غالب آزمایش های بارداری قابل انجام می باشد. اگر زنی جوان تر از 25 سال سن داشته باشد، در دوران بارداری درگیر فعالیت های پرخطر مانند تماس جنسی محافظت نشده یا در غیر این صورت در معرض خطر است ، آزمایش مجدد برای STD ها بعدا در دوران بارداری توصیه می شود.

آزمایش های کلامیدیا و سوزاک ، وجود باکتری در نمونه را تشخیص می دهد. در برخی آزمایشات از نمونه ادرار یا سواب گلو استفاده می شود. اگر آزمایش مثبت باشد ، فرد مبتلا به عفونت STD فعلی است که به درمان نیاز دارد.

آزمایش سفلیس یک آزمایش خون است. این آزمایش که در پانل آزمایش های بارداری گنجانده شده، آنتی بادی تولید شده توسط بدن را در پاسخ به عفونت تشخیص می دهد. آزمایش بین عفونت فعلی یا گذشته تمایز قائل نیست و در صورت مثبت بودن ، آزمایش تأیید کننده لازم خواهد بود. نتیجه آزمایش منفی معمولاً بدان معنی است که مادر باردار در حال حاضر آلوده نیست. با این حال ، ممکن است که یک عفونت برای کشف بیش از حد جدید باشد.

بسیاری از زنان و مردان نمی دانند چه موقع STD دارند ، و بعضی از پزشکان مراقبت های بهداشتی به طور معمول غربالگری مبتلایان به بیماری های مزمن را انجام نمی دهند. آزمایشات برخی از STD ها باید به طور معمول در طول آزمایش های بارداری انجام شود ، زیرا درمان زودرس این احتمال را که کودک نیز به این بیماری مبتلا شود ، کاهش می دهد.

دیگر نگرانی های بیماری های مقاربتی در دوران بارداری عبارتند از: تریکومونیازیس ، تبخال ، هپاتیت B و هپاتیت C و ویروس نقص ایمنی انسان (HIV). غربالگری برای هر یک از این موارد همچنین باید جزئی از اولین ویزیت قبل از زایمان در اوایل بارداری باشد.

حتماً در هنگام برنامه ریزی برای بارداری ، در ویزیت اولیه قبل از زایمان و در سه ماهه سوم مجدداً در مورد آزمایش های STD مناسب برای شما و شریک جنسی خود در آن زمان سؤال کنید.

غربالگری هپاتیت B و هپاتیت C

از دیگر آزمایش های بارداری، انجام تست های غربالگری هپاتیت B و هپاتیت C می باشد. عفونت با ویروس های هپاتیت باعث التهاب کبد می شود. افراد مبتلا به هپاتیت حاد B یا هپاتیت C ممکن است علائمی مانند خستگی ، حالت تهوع و یرقان داشته باشند. بیشتر افراد بدون مداخله بهتر می شوند ، اما برخی ممکن است دچار عفونت مزمن شوند. برخی از این افراد مبتلا به عفونت مزمن صدمات پیش رونده کبدی دارند که می تواند منجر به سرطان کبد و مرگ شود.

هپاتیت B: آزمایش غربالگری هپاتیت B در آزمایش های بارداری، بررسی وجود آنتی ژن سطح هپاتیت B نامیده می شود. این آزمایش پروتئین تولید شده توسط ویروس را تشخیص می دهد و می تواند حتی قبل از ایجاد علائم ، عفونت هپاتیت B را تشخیص دهد. اگر خانمی که در نظر دارد تست های بارداری را از نظر هپاتیت B مثبت ارزیابی کند ، باید با پزشک معالج خود در مورد اینکه چه مدت باید صبر کند تا اجازه دهد عفونت قبل از بارداری برطرف شود ، صحبت کند.

تشخیص عفونت های فعال هپاتیت B در زنان باردار بسیار مهم است زیرا نوزادان به ویژه در معرض عفونت مزمن آسیب پذیر هستند. تا 90٪ افرادی که به هپاتیت B در رحم آلوده می شوند ، حامل خواهند شد. اگر عفونت هپاتیت در یک زن باردار تشخیص داده شود ، می توان آن را تحت نظر گرفت و کودک می تواند در بدو تولد معالجه را دریافت کند تا خطر ابتلا به آن در هپاتیت B به حداقل برسد.

در آزمایش های بارداری آزمایش منفی برای ویروس یا به معنای عدم وجود عفونت فعلی است یا هنوز مقدار کافی از آنتی ژن شناسایی نشده است. اگر یک مادر باردار در فعالیت های پرخطر شرکت کند که ممکن است ویروس هپاتیت B را منتقل کند (مانند تماس جنسی محافظت نشده یا استفاده از سرنگ داخل وریدی مشترک) ، آزمایش مجدد در دوران بارداری توصیه می شود.

هپاتیت C: هر چند این بیماری شایع نیست، هپاتیت C می تواند از مادر به کودک انتقال یابد. در آزمایش های بارداری غربالگری زنان باردار معمول نیست ، اما در صورت خطر ابتلا مادر در معرض خطر ، ممکن است انجام شود. عوامل خطر ابتلا به هپاتیت C شامل سوءاستفاده از داروهای داخل وریدی یا داشتن یک شریک جنسی که سوء استفاده از داروهای داخل وریدی دارد، داشتن سابقه بیماری های مقاربتی چندگانه و آلوده شدن به هپاتیت B است.

آزمایش غربالگری آنتی بادی برای غربالگری عفونت در آزمایش های بارداری استفاده می شود. از آنجا که آزمایش آنتی بادی می تواند در اکثر افراد مثبت باقی بماند حتی اگر عفونت را پاک کرده باشد ، آزمایش آنتی بادی مثبت توسط آزمایش RNA هپاتیت C انجام می شود که مواد ژنتیکی ویروس را تشخیص می دهد.

نتیجه مثبت در آزمایش RNA بدین معنی است که ویروس وجود دارد ، عفونت برطرف نشده است و ممکن است فرد به درمان نیاز داشته باشد. آزمایش ژنوتیپ هپاتیت C تعیین می کند که کدام نوع ویروس برای کمک به راهنمای درمان وجود دارد. (جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع هپاتیت و آزمایش های تشخیصی آن می توانید به مقاله آزمایش هپاتیت چیست و انواع آزمایش هپاتیت مراجعه فرمایید.)

انجام آزمایش های بارداری به صورت نمونه برداری در منزل و انجام آزمایش در منزل در دسترس شماست. برای این کار کافیست فقط به سایت آنی آزما مراجعه کرده و پس از تعیین مکان و زمان نمونه برداری با رعایت کلیه پروتکل های ایمنی و بهداشتی، آزمایش شما در کوتاه ترین زمان و با بالاترین کیفیت انجام شود.