با تست تشخیص سفیلیس (vdrl) آشنا شویم

زوجین عزیز بعد از اینکه زندگی مشترک خود را شروع کردند، لازم است با انواع بیماری های مقاربتی آشنا شوند چون این بیماری ها با رابطه جنسی منتقل شده و اگر شما از این امراض آگاهین داشته باشید، همسر خود را نیز درگیر بیماری می کنید. بعضا دیده شده است که این بیماری ها، عواقب دردناکی را برای همسران به همراه داشته است. بیماری سیفلیس یکی از عارضه های عفونی است که در ابتدا به صورت زخم در اندام جنسی مرد یا زن رویت می شود. متاسفانه این درد هیچ دردی نداشته و گاها زخم به حدی کوچک است که ممکن است فرد تا مدت ها متوجه وجود آن نشود. به همین دلیل است که تشخیص بیماری سیفلیس واقعا سخت است. اما برای این منظور آزمایش vdrl باید انجام شود. آیا می دانید زوجین چه زمانی باید آزمایش تشخیص سیفلیس را انجام داده و چه نمونه ای برای ارزیابی مورد نیاز است؟

تشخیص سفیلیس جهت غربالگری یا تشخیص عفونت با باکتری Treponema pallidum که باعث سفیلیس ، یک بیماری مقاربتی (STD) می شود. آمار آمار این بیماری در زنان در حال کاهش اما در مردان رو به افزایش است. اولین نشانه‌ی سفیلیس یک زخم کوچک بدون درد است. این زخم ممکن است روی اندام جنسی، مقعد یا داخل دهان ایجاد شود. این زخم شانکره (Chancre) نامیده می‌شود و بیشتر افراد متوجه آن نمی‌شوند. تشخیص سفیلیس می‌تواند سخت باشد. افراد می‌توانند سال‌ها بدون بروز هیچ علائمی حامل این بیماری باشند. هر چه زودتر این بیماری تشخیص داده شود بهتر است. اگر این بیماری مدت زیادی در بدن بماند و درمان نشود می‌تواند منجر به آسیب اساسی به اندام‌هایی مانند قلب و مغز شود.

سفیلیس فقط از راه تماس مستقیم با شانکر منتقل می‌شود. این بیماری از طریق استفاده از توالت مشترک، پوشیدن لباس افراد بیمار یا غذا خوردن در ظرف مشترک منتقل نمی‌شود. شانکر نوعی زخم پوستی بدون درد است که در مرحله اولیه بیماری سیفلیس ظاهر می‌گردد. این زخم تقریباً ۳ تا ۹۰ روز (به‌طور متوسط ۲۱ روز) بعد از در معرض قرار گرفتن با باکتری ترپونما پالیدوم ظاهر می‌شود. این زخم معمولاً (در ۴۰٪ موارد) از نوع زخم سفت، بدون درد و خارشی بر روی پوست و دارای ظاهری تمیز و حاشیه‌ هایی برجسته در اندازه ‌ای بین ۰٫۳ تا ۳٫۰ سانتی‌متر است. شانکر معمولاً در اطراف مقعد، دهان، آلت تناسلی و مهبل ظاهر می‌شود و ممکن است بین چهار تا هشت هفته بعد، بدون استفاده از هیچ گونه دارویی ناپدید گردد.

چه زمانی باید به انجام آزمایش تشخیص سفیلیس اقدام کنیم؟

آزمایش تشخیص سفیلیس جهت شناسایی عامل بیماری و درمان آن در موارد زیر درخواست می شود:

• هنگامی که علائم عفونت سفیلیس دارید
• هنگامی که در معرض سفیلیس و بیماری های نطیر ابتلا به STD یا عفونت HIV دیگر
• در افراد هم جنس باز
• در زنان باردار
• در افرادی با شریک جنسی مبتلا به سفیلیس

نمونه مورد نیاز برای انجام آزمایش تشخیص سفیلیس چیست؟

جهت انجام آزمایش تشخیص سفیلیس بسته به تظاهرات و مرحله بیماری ممکن است نمونه مورد نظر متفاوت باشد که در ادامه به ان اشاره می شود:

• اغلب یک نمونه خون از ورید بازو گرفته می شود.
• گاهی ممکن است نمونه با خراش از یک شانکر (زخم سفیلیس) در ناحیه عفونی از پوست انجام شود.
• نمونه مورد نظر برای تشخیص ممکن است مایع مغزی نخانی نیز باشد.

سفیلیس عفونت ناشی از باکتری Treponema pallidum است که غالباً در اثر تماس جنسی منتقل می شود ، مانند تماس مستقیم با زخم سیفلیس (شانکر) که زخم سفت ، برجسته و بدون درد می باشد. رایج ترین آزمایش های تشخیص سفیلیس شناسایی آنتی بادی در خون می باشد که در پاسخ به عفونت باکتری سفیلیس تولید می شوند. مانند الیزا . البته در مواردی ماده ژنوم این باکتری(DNA) نیز ممکن است در خون بیمار جستجو شود که به این روش PCR گفته می شود.

سفیلیس به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می شود اما در صورت عدم درمان می تواند باعث مشکلات جدی در سلامتی شود. یک مادر آلوده همچنین می تواند بیماری را به فرزند متولد نشده خود منتقل کند و باعث عواقب جبران ناپذیر در جنین شود.

مراحل بیماری جهت تشخیص سفیلیس

جهت تشخیص سفیلیس و شناسایی علائم مرتبط با آن باید بدانیم این بیماری ممکن است دارای چند مرحله باشد که در ادامه این مراحل توضیح می دهیم:

سفیلیس اولیه

در تشخیص سفیلیس ممکن است با مرحله اولیه این بیماری مواجهه باشیم که حدود 2-3 هفته پس از آلوده شدن آغاز می شود. یک یا چند شانکر معمولاً در ناحیه ای از بدن که در معرض رابطه جنسی قرار دارد ، مانند آلت تناسلی مرد یا واژن ، ظاهر می شود. با این حال ، شانکر معمولاً بدون درد است و ممکن است مورد توجه قرار نگیرد ، خصوصاً اگر در راست روده یا گردن رحم باشد و در طی 4-6 هفته و بدون آن که فرد مبتلا تحت درمان قرار گرفته باشد، زخم ها نا پدید و بهبود می یابد.

سفیلیس ثانویه

در مرحله بعدی تشخیص سفیلیس ممکن است مرحله ثانویه سفیلیس رو به رو شویم.

اگر سفیلیس اولیه درمان نشود ، سفیلیس ثانویه ممکن است از 6 هفته تا 6 ماه پس از اولین ظهور شانکر رخ دهد. این بثورات پوستی که اغلب خشن قرمز و لکه دار است و به طور مکرر در کف دست و کف پا ظاهر می شود و معمولاً بدون خارش می باشند. البته این مرحله ممکن است با علائم دیگری نیز م مانند تب ، خستگی ، تورم غدد لنفاوی (“غدد”) ، گلو درد و بدن درد همراه باشد.

سیفلیس دیررس

اگر تشخیص سفیلیس به موقع انجام نشود ودر صورت عدم درمان ، سفیلیس ثانویه ممکن است به یک مرحله نهفته ادامه یابد ، در طی آن فرد آلوده هیچ علامتی ندارد اما همچنان دچار بیماری می باشد و این مرحله می تواند سال ها ادامه داشته باشد. حدود 15٪ از افراد دچار عوارض سفیلیس دیررس ، یا سوم می شوند. در این موارد ، باکتری ها می توانند به قلب ، چشم ها ، مغز ، سیستم عصبی ، استخوان ها ، مفاصل یا تقریباً به هر قسمت دیگر از بدن آسیب برساند. وقتی سیستم عصبی مرکزی تحت تأثیر قرار می گیرد ، به آن نوروسیفیلیس (سفیلیس عصبی) گفته می شود. سیفلیس دیر رس ممکن است سال ها ادامه داشته باشد و در مرحله انتهایی منجر به بیماری روانی ، نابینایی ، سایر مشکلات عصبی ، بیماری قلبی و در نهایت حتی منجر به مرگ شود.

تشخیص سفیلیس نشان داده است که بیشتر در طی مراحل اولیه و ثانویه عفونی اتفاق می افتد. در سال 2014 ، حدود یک سوم بیش از 63000 مورد جدید سیفلیس گزارش شده به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، سفیلیس مرحله اولیه یا ثانویه بودند. هشتاد و سه درصد این موارد مربوط به مردانی است که هم جنس باز مردان بودند.

سفیلیس مادرزادی: تشخيص در نوزادان داراي علائمي چون snuffles، زخم‌هاي اوليه يا لارنژيت با شناسايي ترپونما در زخم‌هاي غيردهاني و تأييد حضور آنتی‌بادی IgM مستقيم عليه ترپونما پاليدوم صورت مي‌گيرد. تست IgM- FTA-ABS براي اين منظور انجام مي‌شود. به‌خاطر داشته باشيد كه تست‌هاي معمول سرولوژيك IgG را تشخيص می‌دهند (بجايIgM) و هر نوع آنتی‌بادی IgG در نوزاد ممكن است از طريق جفت، از مادر به جنين منتقل شده باشد.

سيفليس در مبتلايان به ايدز: پاسخ تست‌هاي سرولوژيك ترپونما پاليدوم در اين بيماران كه به سيفليس مبتلا مي‌شوند طبيعي است و ظهور آنتی‌بادی‌های ترپونما‌يي و غيرترپونما‌يي و پيك تيتر آن در زمان معمول، ديده مي‌شوند. به‌دليل خطر سيفليس عصبي زودهنگام در مبتلايان به ايدز، بايد با ظهور علائم سيفليس از نظر بروز بيماري‌هاي عصبي با آزمايش مداوم مايع مغزي نخاعي تحت مراقبت باشد.

پس از تشخیص سفیلیس جهت درمان آنتی بیوتیک ، ترجیحاً پنی سیلین تجویز می شود. سفیلیس اولیه به راحتی قابل درمان است. ولی برای کسی که بیش از یک سال مبتلا شده باشند ، درمان طولانی تری لازم باشد.

آزمایش های سفیلیس برای غربالگری و یا تشخیص عفونت با Treponema pallidum ، باکتری عامل سیفلیس استفاده می شود.

آزمایش تشخیص سفیلیس

آزمایشات تشخیص سفیلیس ممکن است جهت غربالگری یا تشخیص درخواست شوند. برای انجام آزمایشات تشخیص سفیلیس ابتلا درخواست تست های غربالگری می شود سپس با در صورت مثبت شدن این آزمایشات ، درخواست آزمایش های تشخیص سفیلیس می شود. در ادامه ازمایشات غربالگری و تشخیص سفیلیس توضیح داده می شود:

ازمایشات غربالگری سفیلیس

تست VDRL) Veneral Disease Research Laboratory) : در این آزمایش آنتی بادی بررسی می شود که اختصاصی برای تشخیص سیفلیس نیست اما در افراد مبتلا به سیفلیس نیز دیده می شود. به همین دلیل این تست اختصاصیت خوبی ندارد.

-تست RPR)Rapid Plasma Reagin) : با این آزمایش نیز آنتی بادیهایی که بر علیه باکتری در بدن بیماران تولید می شود، مورد آزمایش قرار می گیرد.

آزمایشهای تشخیصی سیفلیس

-تست FTA- ABS)Fluorescent Treponemal antibody absorption): در این تست آنتی بادیهای اختصاصی سیفلیس مورد آزمایش قرار می گیرند و این تست به جز در 3 تا 4 هفته اول پس از مواجهه با میکروب در صورت ابتلا مثبت می شود. تست روی نمونه خونی یا مایع مغزی نخاعی قابل انجام است.

-TPPA)Treponema Pallidum Particle Agglutination Assay) : این تست معمولا برای تائید تستهای قبلی و در صورت مثبت شدن یکی از آنها انجام می گیرد. این تست روی نمونه خونی، آنتی بادیهای ضد باکتری را تشخیص می دهد.

میکروسکوپ دارکفیلد

این روش ممکن است در مراحل اولیه سیفلیس هنگامی که یک زخم مشکوک به سیفلیس وجود دارد استفاده شود. این شامل به دست آوردن خراش زخم ، قرار دادن آن روی یک اسلاید و بررسی آن با وسیله خاصی به نام میکروسکوپ میدان تاریک است. آزمایش مولکولی (واکنش زنجیره ای پلیمراز ، PCR) – این آزمایش مواد ژنتیکی را از باکتری های موجود در آن تشخیص می دهد. نمونه ای از زخم ، خون یا CSF.

تست MHA- TP) Microhemagglutination)

این تست نیز برای تائید تشخیص در صورت مثبت شدن تستهای دیگر است. در صورتی که کسی مشکوک به داشتن بیماری سیفلیس است، باید تا مشخص شدن جواب آزمایشها، از تماس جنسی پرهیز کند و شریک جنسی وی نیز آزمایشهای لازم را برحسب دستور پزشک انجام دهد. انجام آزمایش با خونگیری از ناحیه بازو یا گرفتن نمونه از محل مربوط به زخم یا گرفتن مایع مغزی نخاعی در موارد خاص می باشد. در صورت مثبت شدن جواب آزمایشهای غربالگری نیاز به تستهای تکمیلی می باشد.

داروهای غیر مجاز (مواد مخدر)، واکسن ها، اندوکاردیت، بیماری های خود ایمن، لوپوس، سل، منونوکلئوز، لپروسی، مالاریا، هپاتیت، بیماری لایم، آرتریت روماتوئید و در برخی موارد بارداری نیز می توانند جواب مثبت کاذب ایجاد کنند. بیماریHIV می تواند باعث جواب منفی کاذب شود. استفاده از آنتی بیوتیک یا دریافت خون پیش از آزمایش نیز ممکن است بر جواب آزمایش تاثیر بگذارد. تست های غربالگری این بیماری در بعضی کشورها برای بعضی افراد خاص مثل خانم های باردار به صورت روتین انجام می شود.

تشخیص سفیلیس در آزمایشات قبل از ازدواج

تشخیص سفیلیس یکی از تست هایی می باشد که ممکن است قبل از ازدواج درخواست شود. همان طور که در بالا نیز اشاره شد سفیلیس یک بیماری مقاربتی می باشد لذا بهترین راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری می باشد. در آزمایشات قبل از ازدواج علاوه بر سفیلیس ، آزمایش HIV و سایر بیماری های مقاربتی (STDs) مانند هپاتیت B و C، ، سوزاک و زگیل تناسلی نیز ممکن است درخواست شود. (جهت کسب اطلاعات بیشتر به مقاله هر آن چه که لازم است در مورد آزمایش قبل از ازدواج بدانیم؟ مراجعه کنید.)

تشخیص سفیلیس در دوران بارداری

تشخیص سفیلیس در دوران قبل بارداری و حین بارداری باید انجام شود. این بیماری یک عفونت مسری است که توسط باکتری با نام «ترپونما پالیدوم» ایجاد می شود و در درجه اول از طریق تماس جنسی انتقال پیدا می کند. با این وجود، اگر شما یک مادر در انتظار فرزند مبتلا به سیفلیس هستید، احتمال بروز سیفلیس مادرزادی (اگر کودک به عفونت مبتلا شود) نیز وجود دارد. سیفلیس مادرزادی در اثر انتقال باکتری از بافت جفت به کودک رخ می دهد (باکتری ها می توانند از جفت عبور کنند).

انتقال باکتری ها در هر مرحله از بارداری امکان پذیر است و می تواند منجر به مرگ جنین یا مشکلات متعدد ارگان ها شود. همچنین می تواند بر گوش ها، چشم ها، کبد، مغز استخوان، پوست، استخوان ها و قلب جنین تاثیر بگذارد. سیفلیس همچنین می تواند احتمال تولد نوزاد مرده را افزایش دهد. اگر جنین تا بدو تولد زنده بماند، خطر تولد نوزاد نارس، وزن کم در هنگام تولد و عفونت سیفلیس مسری یا مرگ نوزاد وجود دارد. با این وجود اگر به سیفلیس مبتلا هستید و یا مشکوک به ابتلا به سیفلیس هستید، اقدامات احتیاطی وجود دارد که می توانید در دوران بارداری انجام دهید تا احتمال انتقال آن به کودک را محدود کنید.

بنابراین اگر گمان می کنید که در حین بارداری مبتلا به سیفلیس شده اید، بسیار مهم است که آزمایش دهید. بر اساس نتایج به دست آمده، شما و پزشکتان می توانید اقدامات احتیاطی لازم را در دوران بارداری انجام دهید.

اگر شما نیز مایل به انجام آزمایش های تشخیص سفیلیس می باشید و به دنبال انجام آزمایش در منزل و یا کار خود هستید، انجام آزمایش های آنلاین در شرایط اکنون بهترین گزینه و انتخاب برای نمونه گیری می باشد. تمامی مراحل آزمایش در آزمایشگاه آنی آزما از پذیرش تا نمونه گیری و جواب دهی به صورت آنلاین و بدون نیاز به مراجعه حضوری انجام می پذیرد لذا بهترین انتخاب برای انجام آزمایش های شما بدون حضور در آزمایشگاه و با صرفه جویی در وقت و هزینه ها می باشد.