آزمایش تشخیص آرتروز و روماتیسم

آزمایش تشخیص آرتروز به منظور تعیین بیماری ایجاد کننده درد مفصلی درخواست می شود. شاید نام بیماری های روماتیسم و آرتروز را چندین بسیار شنیده باشید و تفاوت این دو بیماری ندانید . حتی گاهی به اشتباه هر دو را یک بیماری تلقی کنید و برایتان سوال ایجاده شده باشد که روماتیسم و آرتروز دارای چه علائمی هستند و عامل ایجاد این بیماری ها چیست؟ در پاسخ به این سوالات باید گفت بیماری های روماتیسم و آرتروز دو متفاوت بیماری مفصلی هستند. التهاب مفصل یا آرتریت (arthritis) اصطلاحی جامع برای توصیف انواع التهاب‌ مفصلی است. این عارضه یک یا تعداد بیشتری از مفاصل را درگیر می‌کند.

آزمایش تشخیص آرتروز و روماتیسم یکی از راه هایی است که شما می توانید از آن برای تشخیص احتمال ابتلا به روماتیسم یا آرتروز استفاده نمایید. بیماری روماتیسم فقط یک نوع بیماری یا اختلال نیست بلکه شامل بیش از ۱۵۰نوع بیماری مختلف است که دارای اشکال مختلف آرتروز، پوکی استخوان و بیماری های بافت همبند می باشد. ویژگی برجسته بیماری های روماتیسمی التهاب می باشد که بر ساختارهای متصل کننده یا حمایت کننده از بدن تأثیر می گذارد.

این بیماری به صورت رایج مفاصل را درگیر می کند و به علاوه گاهی اوقات تاندون ها، رباط ها، استخوان ها و ماهیچه ها را نیز در گیر می سازد. در صورت عدم بهبود این بیماری، باعث از دست رفتن عملکرد بخش های مختلف بدن می شود. بیماری های روماتیسمی شامل آرتریت روماتوئید (یا به زبان عامیانه آرتروز) است که به معنای “التهاب مفصل” است و خود شامل بیش از ۱۰۰ اختلال متفاوت است. از آزمایش تشخیص آرتروز برای شناسایی افرادی که احتمالا به این بیماری ها مبتلا هستند، استفاده می گردد.

آزمایش تشخیص آرتروز و انواع بیماری های روماتیسمی

همان گونه که گفته شد، از آزمایش تشخیص آرتروز برای شناسایی و افتراق انواع بیماری های آرتروز و روماتیسم استفاده می گردد. برخی از رایج ترین بیماری های روماتیسمی عبارتند از:

استئوآرتریت (Osteoarthritis): شایع ترین نوع آرتریت یا آرتروز است، که عمدتا به غضروف ها آسیب می رساند و حتی ممکن است آنها را از بین ببرد.

آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis): یک اختلال خود ایمن است که در آن سیستم ایمنی به اشتباه به سینوویوم حمله می کند (سینوویوم یک بافت نرم است که مایع مفصلی یا سینوویال و همچنین خود مفاصل را می پوشاند.) در نهایت این درگیری منجر به التهاب می شود.

فیبرومیالژیا (Fibromyalgia): یک بیماری مزمن با علائم منحصر به فرد و درد موضعی در سیستم عضلانی اسکلتی است.

لوپوس اریتماتوسیستمیک یا همان لوپوس (Systemic lupus erythematosus): یک اختلال خودایمنی است که باعث التهاب در قسمت های مختلف بدن، از جمله مفاصل، پوست، کلیه ها، خون، ریه، قلب و مغز می شود.

سندرم شوگرن: از مشخصه های این بیماری خشکی دهان و زبان، بزرگی غده بناگوشی و حساسیت به نور می باشد.

نقرس (Gout): نوعی از آرتریت است که توسط کریستال های سوزنی مانند اسید اوریک در مفاصل ایجاد می شود وغالبا انگشت بزرگ پا را درگیر می سازد.

آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (Juvenile idiopathic arthritis): شایعترین نوع آرتریت در نوجوانان است که ممکن است همراه با تب و بثورات جلدی باشد.

آرتریت پسوریازیس (Psoriatic arthritis): انگشتان دست و پا را درگیر می سازد و همچنین باعث التهاب شدید پوست می شود.

پلی میوزیت (Polymyositis): بر عضلات تاثیر گذاشته و می تواند کل بدن را درگیر کند.

بیماری بهجت (Behcet Disease): یک بیماری التهابی می باشد که می تواند هر قسمت از بدن را در گیرسازد اما بطور معمول باعث آفت های متعدد و پی در پی در داخل دهان و سیستم تناسلی می شود.

اسپوندیلیت انکیلوزان (Ankylosing spondylitis): شایعترین اسپوندیلوآرتروپاتی (یا درگیری کل ستون فقرات) است که ممکن است علاوه بر ستون فقرات بر روی لگن، شانه ها و زانو تاثیر بگذارد.

واسکولیت (Vasculitis): واسکولیت به معنی التهاب رگ ها می باشد. این بیماری باعث تغییر در وضعیت طبیعی دیواره ی رگ های خونی می شود، از جمله: ضخیم شدن، نازک و باریک شدن و زخمی شدن. این تغییرات می تواند جریان خون را محدود کند و باعث آسیب ب اندام ها و بافت های مختلف شود.

آرتریت واکنش پذیر یا سندرم رایتر (Reiter’s syndrome): نوعی از اسپوندیلوآرتروپاتی (یا درگیری کل ستون فقرات) است که پس از عفونت دستگاه ادراری، روده یا سایر اعضای بدن ایجاد می شود.

اسکلرودرم یا اسکلروز سیستمیک (Scleroderma): یک بیماری روماتیسمی خود ایمن است که منجر به ضخیم شدن و سفت شدن پوست و التهاب و زخم در قسمت های مختلف بدن از جمله رگ های خونی، مفاصل و اندام های خاص می شود.

پلی میالژی روماتیسمی (Polymyalgia rheumatica): باعث درد و سفتی در عضلات، تاندون ها، رباط ها و بافت های اطراف مفاصل می شود.

علل بیماری روماتیسمی و عوامل خطر

کارشناسان معتقدند که بیماری های روماتیسمی توسط ترکیبی از ژن ها و عوامل محیطی ایجاد می شود. به طور کلی، داشتن برخی از انواع ژن ها می تواند حساسیت فرد را به بیماری های روماتیسمی افزایش دهد و عوامل محیطی ممکن است باعث شروع بیماری شود. به عنوان مثال، مطالعات نشان می دهد افرادی که دارای انواع مختلفی از ژن های خاص به نام ژن های آنتی ژن لوکوسیتی انسان (HLA) هستند، خطر ابتلا به بیماری های روماتوئید در آن ها افزایش می یابد.

در این افراد، بیماری ممکن است به دلیل برخی از رویدادها مانند عفونت های باکتریایی، ویروسی یا چاقی رخ دهد. ژن های اخیر گفته شده که استعداد ابتلا به بیماری های روماتیسمی را افزایش می دهد توسط آزمایش تشخیص آرتروز تحت عنوان HLA Typing در آزمایشگاه انجام می شود.

به صورت کلی در آمار های منتشر شده که از آزمایش تشخیص آرتروز استفاده شده، موارد زیر قابل توجه هستند:

• شیوع استئوآرتریت در افراد مسن بیشتر از جوانان است.
• زنان به میزان بیشتر در مقایسه با مردان به آرتریت روماتوئید، اسکلرودرمی، فیبرومیالژیا و لوپوس مبتلا می شوند.
• شیوع نقرس در مردان بیشتر است.
• چاقی و سیگار کشیدن باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های روماتیسمی می شود.

برخی از علائم و نشانه های بیماری که شما را به انجام آزمایش تشخیص آرتروز وادار می کند:

التهاب معمولا باعث یک یا چند علامت در مفاصل می شود، از جمله:

• درد
• سختی و سفت شدگی بدن بخصوص در صبح ها
• ورم
• گرما و قرمزی
• حساس به درد
• درد مفاصل در هنگام استفاده و کار با آن ها
• بیماری های روماتیسمی می تواند انواع مختلفی از علائم دیگر را ایجاد کند، از جمله:
• خستگی
• التهاب چشم یا عفونت
• التهاب یا زخم لثه
• درد در گردن، ستون فقرات، یا پشت
• دشواری در تنفس عمیق
• درد عضلانی

آزمایش تشخیص آرتروز و بیماری های روماتیسمی

به دلیل وسیع بودن و نسبتا پیچیده بودن تشخیص بیماری های روماتیسمی یک آزمایش تشخیص آرتروز یا یک روش مشخص نمی تواند به تنهایی بیماری را تشخیص دهد و به کمک سایر تکنیک ها نیز نیاز می باشد.

بیماری نام آزمایش های کمک کننده به تشخیص

• آرتروز روماتیسمی CRP ESR Anti CCP RF
• لوپوس FANA Anti-ds DNA Anti SS-A/SS-B C۳,C۴,CH۵۰
• Lupus Anti-Coagulant LE Cell Anti Cardiolipin IgG,IgM Anti Sm
• اسپوندیلیت انکیلوزان HLA B۲۷ به روش PCR
• سندرم شوگرن Anti SS-A/SS-B
• اسکلرودرمی Ant centromere Antibody Anti SCL-۷۰
• پلی میوزیت Anti Jo-۱
• واسکولیت C ANCA(Anti PR۳) P ANCA(Anti MPO)
• بهجت HLA B۵۱-۵۲ به روش

تست های بسیار مهم و کمک کننده

در ادامه به برخی از تست های بسیار مهم و کمک کننده می پردازیم:

آزمایش های آزمایش تشخیص آرتروز و روماتیسم

روماتیسم مفصلی یا Rheumatoid arthritis یک بیماری است که موجب التهاب، درد و تورم مفاصل بدن میشود. این بیماری معمولا مزمن بوده و در دراز مدت می تواند موجب تخریب مفصل شود.

از هر صد نفر یک نفر در طول عمرش به نوعی به این بیماری مبتلا میشود. روماتیسم مفصلی میتواند زمینه خانوادگی داشته باشد. این بیماری می تواند در هر سنی بروز کند ولی معمولا در سنین بین ۶۰-۴۰ سالگی دیده میشود. روماتیسم مفصلی در زنان سه برابر شایع تر از مردان است. آزمایش تشخیص آرتروز اولین گام در درمان این بیماری می باشد. در ادامه آزمایشات لازم برای تشخیص روماتیسم اشاره می شود:

آزمایش تشخیص آرتروز و رواتیسم: آزمایش Anti ccp

آنتی CCP یک آنتی بادی در بیماران آرتریت روماتوئید است. سطح Anti-CCP را می توان در یک بیمار از طریق آزمایش خون تشخیص داد. آنتی CCP مثبت می تواند به همراه تست های دیگر خون، تصویربرداری و معاینات فیزیکی برای رسیدن به تشخیص روماتیسم استفاده شود.

سیستم ایمنی بدن در حالت نرمال فقط عوامل بیگانه را شناسایی و از بین می برد ولی در بیماری های خود ایمنی ، سیستم ایمنی بدن سلول های خودی را بیگانه تلقی کرده و علیه این سلول ها آنتی بادی تولید می کند. این آنتی بادی که اتوآنتی بادی اطلاق می شود باعث آسیب به بدن می شوند. در بیماران روماتیسمی نیز بر علیه پپتید حلقوی سیترولیه ccp اتوآنتی بادی (Anti ccp)

تولید می شود. در آزمایش anti ccp این اتوآنتی بادی جستجو می شود. در صورت شناسایی این اتوآنتی بدن به احتمال زیاد فرد دچار آرتریت روماتوئید یا روماتیسم می باشد.

آزمایش تشخیص آرتروز و رواتیسم: آزمایش ANA

یکی دیگر از تست هایی که در تشخیص روماتیسم درخواست می شود، آزمایش ANA می باشد. آزمایشات ANA یک شاخص کلی از بیماری خود ایمنی است. از آنجا که روماتیسم مفصلی یک بیماری خود ایمنی است، بسیاری از مبتلایان به روماتیسم مفصلی دارای آزمایشات مثبت ANA هستند. البته لازم به ذکر است یک آزمایش مثبت به معنای داشتن روماتیسم مفصلی نیست. در این آزمایش اتوآنتی بادی علیه هسته سلول مورد بررسی قرار می گیرد.

پروتئین واکنشی C یا CRP

CRP یا C-Reactive Protein در روماتیسم والتهابات و تورم‌های حاد، پروتئینی به نام C در خون پیدا می‌شود که در حال عادی وجود ندارد و اگر هم باشد بسیار بسیار ناچیز و غیر قابل بررسی با روش‌های معمولی است. CRP یک بیومارکر غیر اختصاصی التهاب است. به این معنی است که وقتی سطح CRP بالا می رود این نشانه ای است که التهاب در جایی در بدن اتفاق می افتد. شناسایی این پروتئین در تشخیص روماتیسم می تواند کمک کننده باشد.

فاکتور روماتوئید RF

فاکتور روماتوئیدی اتو آنتی بادی‌هایی از جنس ایمونوگلوبولین نوع IgM هستند که در سیستم ایمنی خود فرد ایجاد می‌شوند. این آنتی بادی‌ها در حالت طبیعی برای دفاع بدنی در مقابل عفونت‌ها بوده ولی در بیماری‌های التهابی هم چون آرتریت روماتوئید یا همان روماتیسم دردهای مفصلی را ایجاد می‌کنند. این اتو آنتی بادی‌ها با حمله اشتباه به بافت‌های طبیعی بدن زمینه ساز دردهای مفصلی می‌ گردند.

این تست به عنوان تست اختصاصی تشخیص روماتیسم به کار می رود. توجه داشته باشید علائم ظاهری بدن نمی‌توانند معیار درستی برای تشخیص این فاکتور روماتوئیدی در بدن باشند. از طرفی علائم دردهای مفصلی همیشه برای تشخیص بیماری روماتیسم قابل اطمینان نیستند. چون افراد دارای این فاکتور روماتوئیدی ممکن است به بیماری ‌های دیگر بافت همبندی مانند بیماری رینود، اسکلرودرما، اختلالات خود ایمن تیروئیدی، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، سندرم شوگرن، و یا افراد مبتلا به سایر بیماری‌های عفونی مزمن مانند هپاتیت ویروسی مبتلا باشند.

فاکتور روماتوئیدی در 70 تا 90 درصد بیماران روماتیسمی وجود دارد هر چند اگر در برخی تشخیص داده نشود. در افرادی که علائم و نشانه‌های شدیدی از روماتیسم را تجربه می‌کنند، غلظت های قابل توجهی از RF را می‌توان در نمونه‌های آزمایشگاهی آنان دید که احتمال وجود روماتیسم را در آنان تقویت می‌کند.

سطوح بالاتر فاکتور روماتوئیدی با شدت بیماری رابطه مستقیم دارد البته لازم به ذکر است نتیجه منفی آزمایش RF وجود آرتریت روماتوئید را رد نمی‌کند. حدود 20 درصد از افراد مبتلا به روماتیسم دارای سطوح بسیار پایین‌تر از حد تشخیص RF را دارند. در این چنین مواردی آزمایش آنتی بادی CCP ممکن است مثبت باشد و برای تشخیص روماتیسم مورد استفاده قرار می‌ گیرد.

اوریک اسید

اسیداوریک حاصل متابولیسم سلولی و در واقع متابولیسم پورین‌هاست؛ پورین‌ها گروهی از مواد است که در غذاهای حیوانی مانند گوشت قرمز و همچنین حبوبات وجود دارد. بیشتر اسید اوریک ساخته شده بوسیله بدن در خون حل می‌شود و از طریق کلیه به درون ادرار دفع می‌کند. اما گاهی بدن شما یا اسید اوریک زیادی تولید می‌کند یا مقدار کمی از آن را دفع می‌کند.

میزان اوریک اسید در افراد مبتلا به نقرس (نوع دیگری از آرتریت التهابی) بالا می باشد. همچنین وجود میزان بالایی از این ماده می‌تواند نشانه خطر ابتلا به عارضه آرتریت روماتوئید باشد بنابراین یکی از دلایل درخواست آزمایش اسید اوریک در آزمایش تشخیص آرتروز می باشد.

آزمایش تشخیص آرتروز و رواتیسم: کلسیم

فعالیت فیزیکی اهمیت زیادی در حفظ قدرت استخوان ها دارد، اما بسیاری از مبتلایان به روماتیسم به علت درد هایی مفصلی معمولا دارای فعالیت بدنی کمی هستند. سیستم ایمنی بدن که فعالیت آن در بیماری روماتیسم زیادتر می شود، حتی ممکن است بطور مستقیم به استخوان ها حمله کند. بنابراین یکی دیگر از آزمایشاتی که ممکن است در آزمایش تشخیص آرتروز درخواست شود، آزمایش کلسیم می باشد.

همچنین در پیگیری درمان روماتیسم نیز این آزمایش درخواست می شود چون کورتیکواستروئیدها که در درمان روماتیسم تجویز می شود جذب کلسیم توسط بدن را با مشکل مواجه می کنند، در نتیجه استخوان ها ضعیف و خطر پوکی استخوان افزایش می یابد.

آزمایش ESR

سدیمانتاسیون که به آن سرعت رسوب گلبول قرمز «ESR» یا به زبان ساده تر Sed Rate می گویند، یک نوع آزمایش خون است که میزان فعالیت التهابی را در خون نشان می دهد. تستSed Rate تنها ابزار تشخیصی پایه نیست، اما ممکن است در فرآیند تشخیص یا نظارت بر پیشرفت یک بیماری التهابی به پزشک کمک کند. بنابراین این آزمایش در تشخیص روماتیسم که یک بیماری التهابی است نیز به کار می رود.

آزمایش ESR به این صورت انجام می شود که نمونه خون داخل یک لوله باریک بلند ریخته می شود. سلول های قرمز خونی (اریتروسیت ها یا گلبول های قرمز) به تدریج به سمت پایین ته نشین می شوند. التهاب باعث می شود سلول ها با هم انبوه شوند. بدلیل اینکه این توده های سلولی از سلول های منفرد چگال تر هستند، بنابراین سرعت رسوب آنها نیز بیشتر است و میزان این سرعت درواقع یک معیار سنجش بیماری است.

در تست Sed Rate فاصله رسوب گلبول های قرمز خون در یک ساعت در لوله آزمایش، اندازه گیری می شود. هرچه سلول های خونی در فاصله دورتری رسوب کرده باشند، یعنی پاسخ التهابی سیستم ایمنی بدن بیشتر بوده است.

تشخیص آرتریت اولین گام برای درمان موفقیت آمیز است. برای تشخیص آرتریت، پزشک شما علائم شما را در نظر می گیرد، یک معاینه فیزیکی برای بررسی مفاصل متورم یا از دست دادن حرکت انجام می دهد، و برای تایید تشخیص از آزمایشات خون و آزمایش تشخیص آرتروز و اشعه ایکس استفاده می کند. اشعه ایکس و آزمایش خون نیز به تشخیص نوع آرتریت شما کمک می کند. به عنوان مثال، اغلب افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید دارای آنتی بادی هستند که به نام عوامل روماتوئید (RF) در خون آنها شناخته شده است، اگرچه RF در سایر اختلالات نیز وجود دارد.

تصوریر برداری اشعه ایکس برای تشخیص استئوآرتریت مورد استفاده قرار می گیرد، معمولا نشان دهنده از دست دادن غضروف، استخوان اسپور، و در موارد شدید، مالش استخوان در برابر استخوان است. گاهی اوقات آسپیراسیون مفصلی (با استفاده از یک سوزن برای رسم یک نمونه کوچک از مایع از مفصل برای آزمایش) برای جلوگیری از انواع دیگر آرتریت استفاده می شود.

اگر پزشک شما به عنوان یک عارضه از سایر بیماری ها مریض را تشخیص دهد، آزمایش نمونه ای از مایع از مفصلی متداول معمولا تشخیص را تایید می کند و تعیین می کند که چگونه درمان می شود.

آزمایش تشخیص آرتروز در منزل دارای مزایا و محاسن مختلفی برای فرد می باشد. مهم ترین و اصلی ترین مزایای این روش صرفه جویی در وقت و هزینه می باشد. تمامی مراحل انجام پذیرش و نمونه گیری در منزل و همچنین جواب دهی به صورت غیر حضوری انجام می شود و بدون نیاز به مراجعه حضوری می باشد.

شما پس از مراجعه به سایت و ثبت پذیرش خود https://www.anyazma.com/record-sampling-request/ و وارد کردن اطلاعات فردی که نیاز است از وی نمونه گیری شود و درج شماره ای که در دسترس باشد ، به صورت غیر حضوری آزمایش های خود را در سایت آنی آزما ثبت می کنید. همچنین از جمله از مزیت های این نمونه گیری این می باشد که خود فرد با توجه شرایطی که دارد زمان مناسب نمونه گیری را تعیین می کند.