پاپ اسمیر منفی HPV مثبت

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از ویروس های بسیار شایع است که از طریق تماس مستقیم پوست به پوست و از راه جنسی منتقل می شود. بیشتر افرادی که به این ویروس مبتلا می شوند، هیچ علائمی ندارند و بنابراین تشخیص آن با تست های بالینی صورت نمی گیرد. اما در برخی موارد، افراد می توانند به آزمایش پاپ اسمیر رجوع کنند و در نتیجه تست انجام شود. در این مقاله، به بررسی مواردی اشاره خواهیم کرد که در آنها نتیجه پاپ اسمیر منفی HPV مثبت گزارش شده است.

عفونت با HPV کم خطر

عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یا زگیل تناسلی می تواند به دو نوع تقسیم شود، HPVهای کم خطر و HPVهای بالا یا پرخطر. در اینجا در مورد عفونت با HPV کم خطر صحبت خواهیم کرد.

‌عفونت با HPV کم خطر به معنای آلودگی به انواع خاصی از HPV است که به طور عمومی با عفونت  هایی مرتبط با زخم های جلدی، مثل زگیل ها، همراه می باشد. این نوع HPV معمولاً بدون علائم و عوارض جدی و خطرناک است و به طور معمول خود بخود بهبود می یابد.

یکی از انواع  معروف HPV کم خطر، HPV نوع 6 و 11 است که بیشتر با تشکیل زگیل های جنسی مرتبط است. این نوع HPV عمدتاً بر سلول های پوستی تأثیر می گذارد و معمولاً به سرطان منجر نمی شود.

بیشتر بخوانید: تست hpv و ضرورت انجام آن

عفونت با HPV کم خطر از طریق تماس جنسی و تماس پوست به پوست ایجاد می شود. استفاده از روش های موثر برای جلوگیری از عفونت، مانند استفاده مستمر از کاندوم، می تواند خطر ابتلا به HPV کم خطر را کاهش دهد.

تشخیص عفونت با HPV کم خطر ممکن است از طریق بررسی بالینی توسط پزشک یا از طریق آزمایش پاپ اسمیر صورت بگیرد. در صورت تشخیص عفونت، ممکن است نیاز به پیگیری و مراقبت های دوره ای داشته باشید.

با این حال ممکن است پاپ اسمیر منفی hpv مثبت را نشان دهد برای اطمینان و دریافت مشاوره و راهنمایی دقیق تر، بهتر است با یک متخصص بهداشت جنسی یا یک پزشک متخصص مشورت کنید.

عفونت با HPV پر خطر

‌عفونت با HPV پرخطر به معنای آلودگی به انواع خاصی از HPV است که به طور معمول با ایجاد تغییرات سلولی پیش سرطانی و سرطانی در اندام های تناسلی، از جمله رحم، مهبل، آلت تناسلی مردان و آنوس همراه است.

مهمترین انواع HPV پرخطر شامل HPV 16 و HPV 18 هستند. این نوع ویروس مسئول بیشترین تعداد سرطان  های مرتبط با HPV در سراسر جهان است، از جمله سرطان گردن رحم، سرطان مهبل، سرطان آلت تناسلی مردان، سرطان دهان و گلو و سرطان آنوس.

عفونت با HPV پرخطر به طور عمومی به صورت جنسی منتقل می شود، اما می تواند از طریق تماس پوست به پوست نیز منتقل شود. عواملی نظیر داشتن تعداد زیاد شریک جنسی، عدم استفاده از روش های موثر برای جلوگیری از عفونت و سیستم ایمنی ضعیف می توانند خطر ابتلا به عفونت با HPV پرخطر را افزایش دهند.

بیشتر بخوانید: چرا لازم است آزمایش HPV را انجام دهیم؟

تشخیص عفونت با HPV پرخطر معمولاً از طریق آزمایش پاپ اسمیر، آزمایش DNA HPV، یا تشخیص بالینی انجام می شود. در صورت تشخیص عفونت، نیاز به پیگیری و معالجه دارید. معالجه ممکن است شامل بررسی پارتنر جنسی، استفاده از واکسن های HPV، از جمله واکسن های موجود برای پیشگیری از عفونت با HPV پرخطر و درمان تغییرات پیش سرطانی یا سرطان باشد.

مهمترین راه پیشگیری از عفونت با HPV پرخطر، استفاده از واکسن های موجود برای HPV است. این واکسن  ها به خوبی در پیشگیری از عفونت با HPV پرخطر و در نتیجه کاهش خطر سرطان های مرتبط با آن موثر هستند. همچنین، استفاده از روش های موثر برای جلوگیری از عفونت، از جمله استفاده مستمر از کاندوم، نیز توصیه می  شود.

از آنجا که ممکن است پاپ اسمیر منفی hpv مثبت در تست نشان داده شود، برای اطمینان و دریافت مشاوره و راهنمایی دقیق تر، با یک متخصص بهداشت جنسی یا یک پزشک متخصص مشورت کنید.

تست پاپ اسمیر

پاپ اسمیر (Pap smear) یک آزمایش سیتولوژیک است که برای ارزیابی تغییرات سلولی در سرویکس (دهانه رحم) به منظور تشخیص زودهنگام سرطان رحم استفاده می‌شود. در نتیجه پاپ اسمیر، نمونه ‌ای از سلول ‌های سرویکس بررسی می‌شود تا تغییرات سلولی غیرطبیعی، پیش سرطانی یا سرطانی شناسایی شود.

معنای “پاپ اسمیر منفی HPV مثبت” به این معناست که در نتیجه آزمایش پاپ اسمیر، تغییرات سلولی غیرطبیعی یا پیش سرطانی شناسایی نشده است (پاپ اسمیر منفی)، اما همزمان نتیجه آزمایش HPV مثبت است. به عبارت دیگر، عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) شناسایی شده است.

در برخی موارد، این حالت ممکن است به این دلیل رخ دهد که فرد درگیر عفونت HPV است، اما تغییرات سلولی ناشی از این عفونت به مرحله پیش سرطانی یا سرطانی نرسیده است. به عبارت دیگر، عفونت HPV در این مورد باعث بروز آسیب و تغییرات سلولی قابل تشخیص توسط آزمایش پاپ اسمیر نشده است.

بیشتر بخوانید: انجام تست پاپ اسمیر در منزل و در سریع ترین زمان ممکن

همچنین، این اتفاق ممکن است به دلیل علل فنی یا روشی باشد. به عنوان مثال، ناحیه مورد نظر برای برداشت نمونه سلولی در آزمایش پاپ اسمیر به درستی توسط دستگاه نمونه برداری تحت تأثیر قرار نگرفته است یا تعداد سلول‌های کافی جهت تشخیص درست وجود ندارد.

مهم است که در صورت دریافت نتیجه پاپ اسمیر منفی HPV مثبت، با پزشک خود مشورت کنید.

اگرچه پاپ اسمیر معمولا برای غربالگری و تشخیص سرطان گردن رحم استفاده می شود، اما در برخی موارد می تواند نتایج غیرمنتظره ای داشته باشد. برخی از مطالعات نشان داده اند که در برخی از افراد با نتایج منفی پاپ اسمیر، وجود HPV مثبت تایید شده است. این موارد نادر و باور نکردنی به نظر می رسند، زیرا پاپ اسمیر به عنوان یک تست حساس در تشخیص تغییرات سلولی پیش سرطانی و سرطانی شناخته شده است.

علل این موارد نادر

تفسیر اینگونه نتایج ممکن است به دلایلی نظیر اشتباه نمونه برداری، خطا در تجزیه و تحلیل نمونه، یا حتی وجود نوعی از HPV که باعث تغییرات نامطلوب در سلول ها نشده است، برگردد. همچنین، ممکن است نمونه هایی که برای تست پاپ اسمیر استفاده می شوند، سلول های آلوده به HPV را نشان ندهند و در نتیجه تشخیص منفی به دست آید.

بیشتر بخوانید: چه زمان باید آزمایش پاپ اسمیر را انجام دهیم؟

تاثیر درمانی و پیگیری

 اگر نتیجه پاپ اسمیر منفی HPV مثبت گزارش شود، می تواند خیال پزشک و بیمار را راحت کند که هیچ تغییرات سلولی ناشی از HPV وجود ندارد. اما این نتیجه ممکن است منجر به کوتاهی در درمان شود و زمان طلایی برای تشخیص و درمان از دست برود. بنابراین، باید همواره با احتیاط و بر اساس معیارهای بالینی، تشخیص های فرعی مانند بیوپسی انجام داده شود.

توصیه ها

در مواردی که پاپ اسمیر منفی HPV مثبت گزارش شده است، باید با دقت و با توجه به شرایط بالینی، تشخیص های فرعی مانند بیوپسی را انجام داد. برای اطمینان از تشخیص درست، می توان تست های مولکولی مستقیم بر روی نمونه های سلولی انجام داد تا حضور HPV را تایید کرد.

آموزش های به روز شده و اطلاعات کافی در مورد نتایج پاپ اسمیر و مدیریت مناسب موارد نادر، باید برای پزشکان و متخصصان ارائه شود تا بتوانند تصمیمات درمانی صحیح تری اتخاذ کنند.

نتیجه گیری

نتایج پاپ اسمیر منفی HPV مثبت ممکن است در برخی موارد نادر رخ دهد و تفسیر آنها نیازمند دقت و بازنگری دقیق است. همچنین، باید در نظر داشت که تشخیص نهایی و درمان فقط بر اساس نتایج پاپ اسمیر نباشد و اطلاعات بالینی و دیگر تست های مورد نیاز نیز در نظر گرفته شوند.