برای انجام بیماری آلزایمر چه تست هایی باید انجام شود؟

حساس ترین اندام بدن، مغز است. از یک سو همانند یک فرمانده، مسئول کنترل فعالیت سایر اندام های بدن بوده و از سویی دیگر علی رغم بقیه قسمت های بدن، سلول های مغزی قدرت تکثیر ندارند. به همین دلیل است که هر گونه آسیب مغزی را باید جدی گرفت. به جرات می توان گفت یکی از دردناک ترین بیماری ها، آلزایمر است. شاید تعجب کنید که این بیماری با درد همراه نیست اما همین که انسان اطرافیان خود را نمی شناسد، باعث می شود ادامه زندگی برای او سخت شود. لذا زمانی کی کوچکترین علامت از ابتلا به آلزایمر در وجود کسی دیده شود، لازم است تست هایی انجام گیرد تا متخصص با اطمینان بگوید آیا قطعا به این عارضه دچار شده اید یا خیر. در این مقاله کلیه آزمایش هایی که برای بررسی وضعیت ابتلا به ر انجام می شود ار توضیح خواهیم داد.

بیماری آلزایمر نوعی زوال عقل غیر قابل برگشت است که با از بین رفتن حافظه ، کاهش تدریجی توانایی فکری ، وخیم تر شدن وضعیت زبانی و مهارت گفتاری ، و تغییر شخصیت و رفتاری که در نهایت با زندگی روزمره تداخل می یابد. در حال حاضر تخمین زده می شود که درصد زیادی از افراد مسن با سن بیشتر از 65 سال را درگیر خود کرده است. اگرچه برخی از جنبه های تغییراتی که در آلزایمر مشاهده می شود، مشابه با تغییراتی است که معمولا با افزایش ست در مغز افراد دیده می شود، اما بیماری آلزایمر بخش طبیعی از روند پیری نیست.

آسیب سلول عصبی و مرگ ناشی از ایجاد ساختارهای غیر طبیعی پروتئین در مغز به نام پلاك های آمیلوئیدی، همچنین به عنوان پلاك های پیری و تغییرات عصبی فیبری رخ می دهد. از بین رفتن سلول های عصبی همچنین منجر به کاهش سطح موادی به نام ترانسمیترهای عصبی (مهم ترین آن استیل کولین) می شود که به انتقال سیگنال های مغزی کمک می کنند. با گذشت زمان ، بیماری آلزایمر منجر به کاهش تعامل بین مناطق مختلف مغز می شود.

رابطه با پیری

خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل با افزایش سن بسیار افزایش می یابد. در حدود 10٪ تا 12٪ از افراد بالای 65 سالگی دچار زوال عقل خواهند شد و این خطر برای افرادی که به سن 100 سالگی می رسند به 50٪ افزایش می یابد. به طور کلی، این بیماری می تواند “شروع دیرهنگام” و پس از 65 سالگی داشته باشد و تصور نمی شود این بیماری به صورت ارثی باشد. “شروع زود هنگام” این بیماری نیز ممکن است قبل از 65 سالگی ، حدود 5٪ تا 10٪ از کل موارد بیماری آلزایمر را تشکیل دهد و به احتمال زیاد توسط جهش های ارثی در یکی از چندین ژن (انواع ایجاد کننده بیماری) ایجاد می شود.

رابطه ژنتیکی

در حالی که به نظر می رسد شروع بیماری آلزایمر ناشی از عوامل مختلفی است که هنوز به خوبی درک نشده اند ، سه ژن در ارتباط با شکل خاصی از آلزایمر خانوادگی زودرس (که به عنوان بیماری آلزایمر نوع 3 نیز شناخته می شود) شناخته شده اند، PSEN1 ، PSEN2 و APP. جهش در هر یک از این ژن ها می تواند منجر به تولید غیر طبیعی پروتئین شود ، که به پلاک های پیری نیز معروف اند و منجر به زوال عقل پیشرونده می شود.

برای ایجاد بیماری آلزایمر فقط باید یک نسخه از یکی از این ژن ها تغییر یابد و این بدان معنی است که 50٪ احتمال ارث بردن این جهش از والدین مبتلا وجود دارد. آزمایش ژنتیکی این ژن ها ممکن است برای افرادی توصیه شود که چندین نسل از افراد داشته باشند که همه آنها قبل از 65 سالگی مبتلا به بیماری آلزایمر شده اند.

هیچ ژنی برای این بیماری در سنین بالا شناسایی نشده است. با این حال ، مشخص شده است که چند ژن با این اختلال همراه است ، به این معنی که افرادی که در این ژن ها واریته دارند ممکن است در سال های پیری به این بیماری مبتلا شوند، اما خطر آنها در مقایسه با سایر افراد جامعه عمومی که فاقد آن هستند ، افزایش می یابد. انواع این ژنها “حساسیت” ممکن است توضیح دهند که چرا خطر ابتلا به این بیماری در افرادی که سایر اعضای خانواده ای دارند که در اواخر زندگی خود به این بیماری مبتلا شده اند.

ژن APOE واضح ترین ژن مستعد ابتلا به اواخر ابتدای میلادی است. این ژن تولید آپولیپوپروتئین E را هدایت می کند ، پروتئین که به انتقال چربی ها (چربی ها و کلسترول) در خون کمک می کند. ژن APOE در سه شکل مختلف (آلل) وجود دارد: e2 ، e3 و e4. هر کس یک جفت ژن APOE به ارث می برد که حاوی ترکیبی از این سه آلل است. آلل e3 رایج ترین است. تقریباً در 60٪ از جمعیت عمومی وجود دارد. آلل e4 به عنوان یک عامل خطر برای بیماری آلزایمر در نظر گرفته می شود.

بیشتر افراد مبتلا به سندرم داون (DS) ، ناشی از تریزومی غیرطبیعی کروموزوم 21 ، در نهایت برخی از تغییرات ذهنی مرتبط با بیماری آلزایمر را نشان می دهند ، معمولاً تا زمانی که در دهه 40 یا 50 باشند. نسخه اضافی کروموزوم 21 باعث افزایش تولید پروتئینی می شود که تجمع یافته و پلاک های پیری مشابه آنچه در آلزایمر مشاهده می شود را تشکیل می دهد. نژاد و قومیت افراد نیز تا حدودی با این بیماری در ارتباط می باشد.

علاوه بر پیشینه قومی ، سایر عوامل خطرزا که با بیماری آلزایمر مرتبط هستند عبارتند از: دیابت نوع 2 و اشکال خفیف تر مقاومت به انسولین ، چاقی ، فشار خون بالا ، سطح چربی های ناسالم و سطح بالای نشانگرهای التهابی مانند پروتئین واکنشی C (CRP).

علائم و نشانه های بیماری آلزایمر

طبق اعلام انجمن آلزایمر ، 10 علامت و نشانه اولیه برای این بیماری وجود دارد. در حالی که برخی از مشکلات حافظه بخشی طبیعی از پیری است ، علائم افراد مرتبط با بیماری آلزایمر معمولاً جدی تر و شایع تر می شوند. آنها شامل موارد زیر هستند:

– از دست دادن حافظه که بر زندگی روزمره تأثیر می گذارد – فراموش کردن اطلاعاتی که اخیراً آموخته شده است. این امر ممکن است با روند پیری به صورت طبیعی رخ دهد ، اما معمولاً اطلاعات را بعداً به یاد می آورند. فراموش کردن تاریخ ها یا رویدادهای مهم ، تکیه بر وسایل حافظه و درخواست دوباره همان اطلاعات مجدد است.

– برنامه ریزی مشکل یا حل مشکل، مانند پیگیری صورتحساب و پرداخت

– مشکلات در انجام کارهای معمول مانند فراموش کردن نحوه رسیدن به یک مکان آشنا

– سردرگمی در مورد مکان یا زمان — از دست دادن زمان ، فراموش کردن مکان خود یا اینکه چگونه به آنجا رسیده اند

– افزایش مشکل در خواندن یا قضاوت مسافت

– مشکل در صحبت کردن یا نوشتن — فراموش کردن کلمات ، تکرار همان حرف ، تلاش با واژگان

– بیشتر اوقات چیزها را گم می کنید و قادر به استفاده مجدد از مراحل منطقی برای یافتن آنها نیستید

– قضاوت مختل شده ، مانند دادن پول غیرمعمول زیاد

– افزایش خروج از فعالیت ها ، از جمله رویدادهای اجتماعی ، شغلی یا خانوادگی

– تغییر در خلق و خوی و شخصیت مانند افزایش اضطراب ، ترس ، سوء ظن و افسردگی

آزمایشاتی که برای تشخیص بیماری آلزایمر استفاده می شود

هیچ آزمایش اختصاصی برای تشخیص این بیماری در دسترس نیست و فقط از برخی تست ها می توان برای بررسی احتمال ابتلا به این بیماری استفاده کرد. در حال حاضر ، تنها راه قطعی برای تشخیص بیماری آلزایمر ، معاینه میکروسکوپی بخشی از بافت مغز فرد پس از مرگ است. پاتولوژیست ها به دنبال پلاك های پیری و رشته های عصبی فیبریال می گردند. از آنجا که تشکیل پلاک در روند پیری طبیعی نیز مشاهده می شود ، این نمونه را می توان با یک نمونه شاهد از بافت مغزی طبیعی و غیر مبنلا از فرد در همان سن مقایسه کرد.

هنگامی که شخصی علائم زوال عقل را ارائه می دهد ، پزشک متخصص تاریخچه شخصی و خانوادگی فرد (ترجیحاً از چند نسل) را ارزیابی می کند. یک معاینه بدنی انجام می دهد. سن شروع را تعیین می کند، و به فرد آزمایشات عصبی برای اندازه گیری حافظه ، مهارت های زبانی و سایر عملکردهای شناختی را توصیه می کند.
پزشکان متخصص ممکن است از طیف وسیعی از تست های عمومی استفاده کنند تا کمبودهای غذایی و سایر بیماری ها و شرایطی را که می تواند بر حافظه فرد تأثیر بگذارد ، رد کنند.

علاوه بر این ، آنها ممکن است از ابزارهای تصویربرداری مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) و اسکن تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) استفاده کنند تا به دنبال شواهدی از تروما ، تومورها و سکته مغزی باشند که می تواند باعث زوال عقل و به دنبال آتروفی مغز ، باعث کوچک شدن آن شود و ممکن است بعداً در پیشرفت بیماری آلزایمر حضور داشته باشد.

این آزمایشات ممکن است مورد استفاده قرار گیرد تا علل بروز زوال عقل برگشت پذیر غیر از بیماری آلزایمر را رد کند:

اگر یک پزشک متخصص مشکوک به بیماری آلزایمر باشد، آزمایش های کمتر متداول (به جدول زیر مراجعه کنید) ممکن است برای تمایز بین این بیماری و سایر اشکال زوال عقل و بررسی عوامل خطر ژنتیکی توصیه شود.

سایر آزمایشاتی که برای کمک به طبقه بندی علائم استفاده می شود:

درمان بیماری

در حال حاضر هیچ پیشگیری و درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. افراد ممکن است تا 25 سال با با این بیماری زندگی کنند ، اما میانگین آن 8 تا 10 سال است. درمان شامل تلاش برای حفظ عملکرد ، کاهش علائم ، مدیریت مسائل رفتاری و ارائه پشتیبانی و آموزش به فرد آسیب دیده و مراقبان است. در اوایل این بیماری ، مبتلایان به این بیماری، و دارای بیماری قلبی ممکن است با کمکهایی مانند کمکهای حافظه و یک محیط تعریف شده بتوانند زندگی نسبتاً مستقلی داشته باشند. این امر زمانی است که فرد می تواند برنامه هایی را تهیه کند و در تصمیم گیری در مورد مراقبت های آینده شرکت کند.

تشخیص زودرس بیماری آلزایمر ممکن است به برخی افراد اجازه دهد که از مهارکننده های کولین استراز سود متوسطی دریافت کنند. این داروها با حفظ عملکرد انتقال دهنده عصبی استیل کولین ممکن است به حفظ توانایی فکری کمک کند.

مماتین (Memantine ) ممکن است برای بهبود حافظه و توجه تجویز شود ، و داروهای ضد افسردگی و سایر داروها نیز ممکن است در مقادیر اندک در طول پیشرفت بیماری آلزایمر به شخصیت های متوسط و مسائل رفتاری مانند افسردگی ، آشفتگی ، پارانویا و خشونت استفاده شوند.

هر زمان ممکن باشد ، داروهای دیگر فرد مبتلا مورد ارزیابی قرار می گیرد و فرد از داروهای منتقل می شود که ممکن است گیجی را بدتر کند. این موارد ممکن است شامل افسردگی سیستم عصبی مرکزی ، آنتی هیستامین ، قرص خواب آور و مسکن باشد.

ممکن است تغییراتی در محیط ایجاد شود تا منزل شخص امن تر و آشناتر شود و راحت تر فرد به زندگی خود بپردازد.در حالی که تحقیقات فعلی در مورد تأثیرات محافظتی و درمانی برخی از مواد امیدوارکننده است ، هنوز هم عوامل خاصی توصیه نمی شوند. هرکدام خطرات و عوارض جانبی مرتبط با خود را دارند. برای تعیین اثربخشی واقعی و ایمنی طولانی مدت آنها ، مطالعات بیشتری لازم است.

سوالات متداول

علاوه بر بیماری آلزایمر ، برخی از دلایل دیگر سردرگمی ، افت حافظه و افت شناختی چیست؟

فراموشی گاه به گاه بخشی طبیعی از پیری است و نباید دلیلی برای نگرانی ایجاد کند مگر اینکه فرکانس آن افزایش یابد یا در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند. با این حال ، برخی از علل نزول شناختی ، علاوه بر این بیماری، شامل موارد زیر است:

• تداخلات دارویی یا عوارض جانبی و استفاده بیش از حد از دارو؛ مطمئن شوید که در مورد تمام داروهای مصرفی به پزشک معالج خود بگویید.
• کمبودهای تغذیه ای ، مانند کمبود ویتامین B12
• داشتن سابقه بیماری دیگری که ممکن است در ایجاد تغییرات روانی از جمله دیابت ، فشار خون بالا یا کلیه ، کبد یا تیروئید نقش داشته باشد
• اختلالات ساختاری مانند تومورهای مغزی ، آسیب دیدگی سر و هیدروسفالی تحت فشار طبیعی
• بیماری های دژنراتیو ، از جمله کاهش شناختی مرتبط با سن ، بیماری هانتینگتون ، بیماری پارکینسون و بیماری Pick
• بیماری های عفونی مانند HIV / AIDS ، بیماری Creutzfeldt-Jakob ، مننژیت ، آنسفالیت یا سفلیس
• اضطراب ، افسردگی
• مسمومیت با فلزات سنگین (به عنوان مثال ، مسمومیت با سرب)
• تشنج

آیا راهی برای شرکت در تلاشهای تحقیقاتی مربوط به بیماری آلزایمر وجود دارد؟

بله. هر دو فرد مبتلا و بی تأثیر می توانند در آزمایشات بالینی شرکت کنند. علاوه بر این ، افراد می توانند بعد از مرگ ، بافت مغزی یک عضو خانواده را اهدا کنند. برای اینکه دانشمندان همچنان به بررسی دلایل این بیماری و به طور بالقوه درمانی بیابند ، نمونه هایی از بافت مغز از افرادی که مبتلا به این بیماری هستند و همچنین افراد سالخورده برای انجام این تحقیقات لازم است.

آیا بین بیماری گاو دیوانه و بیماری آلزایمر ارتباط وجود دارد؟

در حال حاضر هیچ مدرکی مبنی بر ارتباط بین آنسفالوپاتی اسفنجی گاو ، معمولاً بیماری گاو دیوانه و بیماری آلزایمر وجود ندارد ، حتی اگر برخی از علائم ممکن است مشابه به نظر برسند.

اگر شما نیز تمایل دارید آزمایش های مرتبط با بیماری آلزایمر را در منزل خود و بدون مراجعه حضوری و در معرض آلودگی قرار گرفتن انجام دهید، می توانید به سایت آنی آزما مراجعه کرده و پس از پر کردن فرم پذیرش، نسبت به انجام آزمایش در منزل با رعایت کلیه پروتکل های بهداشتی اقدام خواهد شد.