تست پترنیتی یا آزمایش ژنتیک پدری چیست؟

تست پترنیتی تقریباً 100٪ در تعیین اینکه آیا یک مرد پدر بیولوژیکی شخص دیگری است، دقیق است. آزمایش DNA می تواند از سواب گونه یا آزمایش خون استفاده کند. اگر به دلایل قانونی نیاز به نتایج دارید، باید آزمایش را در یک محیط پزشکی انجام دهید که مورد تایید دادگاه باشد. تست پترنیتی قبل از تولد می تواند پدر بودن را در دوران بارداری مشخص کند. آزمایش قانونی Paternity شامل آزمایشی است که توسط دادگاه دستور داده می شود. برای اینکه از نتایج آزمایش Paternity به عنوان مدرک در دادگاه استفاده شود، این آزمایش باید با نظارت و مستندسازی هر مرحله انجام شود.

Paternity اصطلاحی است که برای توصیف رابطه حقوقی بین فرزند و والدینش استفاده می شود. در حالی که تست پترنیتی می تواند انواع روابط، از جمله روابط بیولوژیکی و فرزندخواندگی را توصیف کند، آزمایش Paternity به طور خاص برای تعیین اینکه آیا فردی والد ژنتیکی کودک است یا خیر، استفاده می شود. آزمایش Paternity تلاش می کند تا هویت والدین ژنتیکی افراد را که پدر بیولوژیکی آنها نیز نامیده می شود، مشخص کند.

این آزمایش با مقایسه ماده ژنتیکی کودک به نام DNA با یک فرد انجام می شود تا ببیند آیا آن فرد یکی از والدین ژنتیکی کودک است یا خیر. تست پترنیتی را می توان به دلایل مختلفی انجام داد، از جمله برای ایجاد حقوقی خاص برای کودک، کمک به کودک برای یادگیری بیشتر در مورد اصل و نسب خود، و حل سوالات در مورد والدین ژنتیکی کودک.

تست پترنیتی چیست؟

دئوکسی ریبونوکلئیک اسید یا DNA، ماده ژنتیکی است که از مادر و پدر خود به ارث می برید. تست پترنیتی به پدر بودن اشاره دارد. آزمایش پدری دی‌ان‌ای از DNA استفاده می‌کند که معمولاً از سواب گونه گرفته می‌شود تا مشخص شود که آیا یک مرد پدر بیولوژیکی کودک است یا خیر.

آزمایش‌های مدرن Paternity معمولاً DNA یک کودک را با DNA والدین یا والدین ژنتیکی بالقوه مقایسه می‌کنند. DNA یا دی‌اکسی ریبونوکلئیک اسید، کد ژنتیکی است که در سلول‌های بیشتر موجودات زنده یافت می‌شود. DNA ارثی است، به این معنی که از والدین به فرزند منتقل می شود. DNA کودک ترکیبی از DNA هر دو والدین است. تقریباً هر سلول در بدن یک فرد حاوی همان DNA ارثی آن فرد است.

تست پترنیتی چه چیزی را شناسایی می کند؟

تست پترنیتی ویژگی‌های متمایز در نمونه‌های DNA کودک را شناسایی می‌کند و آنها را با ویژگی‌های موجود در DNA یک والدین ژنتیکی بالقوه مقایسه می‌کند. اگر این ویژگی ها هم در DNA والدین و هم در DNA کودک وجود داشته باشد، این نشان دهنده احتمال قوی است که این دو از نظر ژنتیکی مرتبط هستند. اگر ویژگی های مشترک پیدا نشود، یک رابطه ژنتیکی را می توان عملا رد کرد.

در برخی موارد، DNA کودک با DNA هر دو والدین ژنتیکی مقایسه می شود تا دقت بیشتری در نتایج آزمایش ارائه شود. روش های دیگر تست پترنیتی شامل مقایسه گروه های خونی و انواع HLA است. از آنجایی که آزمایش DNA دقیق تر است، این روش ها به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند.

تست پترنیتی چقدر دقیق است؟

تست پترنیتی بسیار دقیق هستند. اگر مردی پدر بیولوژیکی فرد نباشد، یک آزمایش می تواند با دقت 99.9 درصد نشان دهد.

چرا افراد به تست پترنیتی نیاز دارند؟

نحوه یافتن تست پترنیتی بستگی به این دارد که آیا نتایج در مراحل قانونی مورد استفاده قرار می گیرد یا خیر. برای اینکه نتایج آزمایش Paternity به عنوان مدرک در دادگاه مورد استفاده قرار گیرد، این آزمایش باید با نظارت خاص و مستندسازی هر مرحله انجام شود. آزمایشگاه ها و شرکت ها اغلب از این فرآیند به عنوان یک تست قانونی Paternity یاد می کنند. استان های مختلف ممکن است شرایط متفاوتی برای تست پترنیتی قانونی داشته باشند.

به طور کلی، شما باید نمونه خود را در یک سایت جمع آوری تایید شده جمع آوری کنید. فرآیند جمع آوری نیز باید توسط یک شاهد بی طرف مشاهده شود. نمونه های آزمایشی مادر، کودک و پدر احتمالی معمولاً در زمان های مختلف گرفته می شود. اگر دادگاه یا سازمان ایالتی دستور آزمایش داده باشد، ممکن است شما را به آزمایشگاه یا محل جمع آوری خاصی ارجاع دهد.

انجام این تست به دلایل مختلفی می تواند مهم باشد. تست پترنیتی می تواند در موارد زیر کمک کند:

• حقوق قانونی برای حمایت از کودک، حضانت کودک، مزایای تامین اجتماعی و ارث به دست آورید.
• پیوندهایی را با شرایط ژنتیکی که می توانند بر سلامت طولانی مدت شما تأثیر بگذارند، شناسایی کنید.

انواع تست پترنیتی چیست؟

اگر به دلایل قانونی سعی در اثبات یا رد پدر بودن دارید، آزمایش باید در یک محیط پزشکی انجام شود (تست قانونی پدری DNA). نمونه‌هایی از DNA مورد استفاده برای آزمایش Paternity اغلب با پاک کردن داخل گونه‌ها به دست می‌آیند. در حالی که می توان از نمونه های خون نیز استفاده کرد، خون گیری سرزده تر و راحت تر است. همچنین، از آنجایی که DNA افراد در سلول‌های روی گونه‌ها و سلول‌های خونی یکسان است، سواب گونه به اندازه آزمایش خون دقیق است.

برخی از انواع آزمایشات Paternity را می توان در دوران بارداری انجام داد. یک روش، به نام آزمایش غیر تهاجمی Paternity قبل از تولد، از نمونه خون مادر برای شناسایی DNA جنین بدون سلول (cfDNA) استفاده می کند که می تواند با DNA ژنتیکی والدین دیگر مقایسه شود.

تست پترنیتی قبل از تولد نیز می تواند از طریق آمنیوسنتز و روش های مربوطه انجام شود، اما این روش ها می تواند خطراتی را برای مادر و نوزاد ایجاد کند. برای آزمایش Paternity قبل از تولد، نمونه هایی از نوزاد و والدین باردار در یک محیط بالینی یا بیمارستانی جمع آوری می شود. نمونه ژنتیکی احتمالی والدین را می توان از طریق سواب گونه به دست آورد.

تست پترنیتی چگونه انجام می شود؟

دو روش به همان اندازه دقیق برای تست پترنیتی وجود دارد:

آزمایش خون: پدر و فرزند بالقوه نمونه خون را در مطب پزشکی می دهند. این مرکز نمونه ها را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد.

سواب گونه: پدر و فرزند احتمالی داخل گونه های خود را برای سلول های باکال (گونه) سواب می کشند. شما اپلیکاتورهای سواب پنبه ای را به یک آزمایشگاه تعیین شده پست می کنید. اگر سواب در یک محیط پزشکی انجام شود، مطب نمونه ها را به آزمایشگاه می فرستد.

چگونه پدری تایید می شود؟

این آزمایشگاه یک سری آزمایش به نام توالی یابی DNA را انجام می دهد. این آزمایشات به دنبال تطابق ژنتیکی بین پدر و فرزند بالقوه است. مطابقت، پدر بودن را تأیید می کند.

آیا آزمایش می تواند پدر بودن را در دوران بارداری تعیین کند؟

سه روش مختلف برای تست پترنیتی قبل از تولد نوزاد وجود دارد. این آزمایش‌ها به اندازه آزمایش‌هایی هستند که پس از تولد کودک انجام می‌شوند. این سه روش عبارتند از:

تست غیرتهاجمی پدری قبل از تولد (NIPP)

این آزمایش DNA جنین موجود در خون زن باردار را در سه ماهه اول بارداری تجزیه و تحلیل می کند. یک متخصص آزمایشگاه اطلاعات DNA جنین را با DNA نمونه سلول گونه پدر بالقوه مقایسه می کند.

نمونه برداری از پرزهای کوریونی (CVS)

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی نمونه کوچکی از بافت جفت را می گیرد. این روش از طریق دهانه رحم یا شکم مادر انجام می شود. یک آزمایشگاه DNA نمونه را با DNA مادر و پدر بالقوه مقایسه می کند. CVS معمولا بین 10 تا 13 هفته پس از آخرین قاعدگی یک زن اتفاق می افتد. این روش با خطر جزئی سقط جنین یا از دست دادن بارداری همراه است.

آمنیوسنتز

در طول آزمایش آمنیوسنتز، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مقدار کمی مایع آمنیوتیک را خارج می کند. در این آزمایش از سوزنی استفاده می شود که در شکم مادر قرار می گیرد. یک آزمایشگاه نمونه مایع را با DNA مادر و پدر بالقوه مقایسه می کند. آمنیوسنتز بین هفته های 15 تا 20 بارداری انجام می شود. این آزمایش اندکی خطر سقط جنین را افزایش می دهد.

آیا می توانید از آزمایش نسب DNA برای اثبات پدری استفاده کنید؟

یک DNA اجدادی می تواند تطابق DNA بالقوه را شناسایی کند، اما تنها آزمایش پدری DNA می تواند تطابق DNA پدر و فرزند را ثابت کند.

چه زمانی باید نتایج آزمایش را دریافت کنم؟

زمان انجام نتایج آزمایشگاهی متفاوت است. به یاد داشته باشید که مدت زمانی را که طول می کشد تا نمونه به آزمایشگاه برسد و آزمایشگاه آزمایش های خود را انجام دهد، در نظر بگیرید. نتایج ممکن است در دو روز یا بیشتر در دسترس باشند. برای هزینه اضافی، برخی از کسب و کارها نتایج یک روزه یا یک روزه را ارائه می دهند. بسیاری از مراکز آزمایش DNA نتایج را در یک وب سایت امن برای دسترسی سریعتر ارسال می کنند. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا نتایج آزمایش‌های پدری قبل از تولد مانند CVS و آمنیوسنتز به دست آید.

هنگامی که پدری کودک زیر سوال می رود، تست پترنیتی می تواند پاسخ هایی را ارائه دهد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند به شما کمک کند بهترین روش آزمایش را برای شرایط خود انتخاب کنید. چه از یک آزمایش خانگی استفاده کنید و چه از طریق مطب پزشکی، باید مطمئن شوید که آزمایشگاه توسط انجمن بانک‌های خون آمریکا (AABB) معتبر است. امکانات آزمایش ارتباط (DNA) معتبر AAAB باید استانداردهای سختگیرانه ای را برای آزمایش و دقت رعایت کنند.

تفسیر نتایج آزمایش

نتایج تست پترنیتی نشان می‌دهد که چقدر احتمال دارد کسی پدر بیولوژیکی یا والدین ژنتیکی یک کودک باشد. در یک گزارش آزمایش، این اغلب احتمال Paternity نامیده می شود. احتمال Paternity به طور کلی به عنوان یکی از دو مقدار توصیف می شود: 0 یا 99.99. اگر احتمال Paternity 0 باشد، گزارش ممکن است بیان کند که آزمودنی به عنوان والد ژنتیکی «مستثنی شده است».

اگر احتمال 99.99 یا بیشتر باشد، ممکن است بیان کند که موضوع “مستثنی نیست”. احتمال 0 به این معنی است که آزمایش پدری، آزمودنی را به عنوان والدین ژنتیکی احتمالی رد کرده است. احتمال 99.99 یا بالاتر به این معنی است که آزمودنی به احتمال زیاد والد ژنتیکی کودک است.

سوالات متداول

آیا نتایج آزمایش دقیق است؟

در حالی که هیچ آزمایشی کامل نیست، تست پترنیتی بسیار دقیق در نظر گرفته می شود. نتایج آزمایش Paternity دی‌ان‌ای 99 تا 100 درصد در تعیین اینکه آیا فردی والدین ژنتیکی کودک است یا خیر، دقیق است.

آیا به آزمایشات بعدی نیاز دارم؟

معمولاً پس از انجام تست پترنیتی نیازی به انجام آزمایشات بعدی نیست. در برخی موارد قانونی، در صورتی که یکی از طرفین در مورد نتایج آزمایش اول اعتراض کند، ممکن است نیاز به آزمایش دوم Paternity باشد.

سوالاتی از پزشک در مورد نتایج آزمایش

اگرچه یک پزشک همیشه در سفارش یا انجام آزمایش Paternity دخالت نمی کند، ممکن است در مورد سؤالات یا نگرانی های مربوط به تست پترنیتی با یک متخصص پزشکی و/یا حقوقی صحبت کنید. سوالات مفید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1- آیا می توانید به من کمک کنید تا نتایج آزمایش Paternity را بفهمم؟

2- آیا نتایج این آزمایش Paternity در دادگاه قابل قبول است؟

انجام کلیه آزمایش های شما با آزمایش در منزل آنی آزما

آزمایش در منزل یکی از روش های ساده و بدن دردسر برای انجام کلیه آزمایش های شما، به خصوص آزمایش خون و آزمایش چکاپ می باشد. در این روش دیگر نیازی نیست که شما به صورت حضوری به آزمایشگاه مراجعه نمایید و تنها کافیست از طریق سایت آزمایشگاه آنلاین آنی آزما، درخواست خود مبنی بر انجام آزمایش را پر کرده و در کوتاه ترین زمان و در مکان دلخواه شما، نمونه گیری شما انجام شود.

آنی آزما آزمایش Paternity DNA را در خانه ارائه می دهد. در این حالت آنی آزما نمونه آزمایش Paternity، نمونه آزمایش را جمع آوری کرده و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال می کند. نمونه‌های مورد استفاده برای آزمایش شامل سواب گونه‌ای است که از کودک و یک یا هر دو والدین ژنتیکی بالقوه گرفته شده است. همچنین ممکن است بتوانید کیت های مجموعه را مستقیماً از یک شرکت آزمایش کننده از طریق تلفن یا آنلاین سفارش دهید.

آزمایش‌های Paternity در خانه ممکن است از روش‌های آزمایشی مشابه آزمایش‌های قانونی استفاده کنند. با این حال، نتایج آزمایش در خانه به طور کلی نمی تواند به عنوان مدرک در دادگاه استفاده شود، زیرا هیچ راهی برای اثبات دقیق اینکه چه کسی نمونه های DNA را ارائه کرده است وجود ندارد.