اخبار سلامتی
بیماری سرخک و آزمایش تشخیصی
آذر
از جمله بیماری های حاد تنفسی، بیماری سرخک یا سرخجه است. سرخک اولین بار توسط حکیم محمد زکریای رازی کشف شد.
سرخک بیماری است که عمدتا در سنین کودکی و خردسالی به شکل دانه های قرمز رنگ بر روی بدن کودک ظاهر می شوند.
ویروس سرخک معمولا پس از گذشت 10 الی 12 روز که کودک در معرض آن قرار گرفت، علائم خود را بروز می دهد؛ سرفه، تب، آبریزش بینی و دانه های سرخ رنگ از جمله علائم این بیماری می باشند.
اگرچه برای جلوگیری از بیماری سرخک، واکسن تولید شده است. اما همچنان این بیماری جزو بیماری هایی محسوب می شود که آمار مرگ و میر بالایی دارد. بخش عمده ای از این آمار مربوط به کودکان کم تر از 5 سال می باشد.
علائمی که سرخک به همراه خود دارد بسیار شبیه بیماری های دیگر است؛ به همین منظور می توان با انجام آزمایش سرخک به راحتی این بیماری را تشخیص داده و آن را تحت درمان قرار داد.
ویروس بیماری سرخک
ویروس سرخک (سرخچه) با RNA مارپیچی و اندازه 250 نانومتری جزو میکرو ویروس ها طبقه بندی می شود. این ویروس از طریق تماس مستقیم و یا غیر مستقیم با ترشحاتی که در مجاری دستگاه تنفسی قرار دارند فرد را آلوده می نمایند.
دوره کمون برای بیماری سرخک، از 10 تا 14 روز می باشد و پس از آن علائم آن که با سرخ شدن پوست آغاز می شود، در بدن ظاهر می گردند.
بیشترین آمار ابتلا به بیماری سرخک مربوط به کودکان کم تر از 5 سال و به طور ویژه برای کودکان کم تر از 2 سال می باشد. این بیماری با توجه و نگهداری درست نمی تواند مشکلی را ایجاد نمایید اما در نقطه مقابل اگر سرخک نادیده گرفته شود می تواند به یک بیماری مهلک برای کودک مبدل گردد.
سرخک یکی از بیماری هایی است که سالانه تعداد بسیار زیادی قربانی از کودکان و گاها نیز از افراد بزرگسال را به خود اختصاص می دهد.
بیماری سرخک به ندرت در دوران حاملگی پدیدار می شود اما در صورت بروز می تواند مشکلات جدی را برای مادر و جنین ایجاد نماید.
ویروس سرخک از طریق آلوده نمودن سلول های پوششی مجرای دستگاه تنفسی، تولید مثل نموده و تکثیر پیدا می کند و از طریق خون به تمامی نقاط بدن منتقل شده و تمامی اندام های بدن را آلوده و دچار مشکل می نماید.
زمانی که علائم بیماری ظاهر می شود، فرایند دفاع توسط گلبول های سفید آغاز می شود و آنتی بادی متناسب با سرخک ترشح می شود تا به مقابله با آن بپردازد.
آنتی بادی ایجاد شده پس از شکست ویروس سرخک، به صورت پنهان در بدن باقی مانده و تا آخر عمر، یک نوع ایمنی در برابر بیماری سرخک در بدن پدید می آورد.
بیماری سرخک
آزمایش تشخیص ویروس سرخک (سرخچه)
بیماری سرخک از طریق آزمایش قابل تشخیص خواهد بود. برای انجام آزمایش از نمونه خون استفاده می گردد. علاوه بر خون، می توان از شستشوی گلو نیز برای تعیین ویروس سرخک استفاده نمود.
انجام آزمایش سرخک برای تعیین وضعیت سرخک و ایمنی بدن می باشد تا بهترین تصمیم برای تجویز دارو اتخاذ گردد.
یکی دیگر از نشانه های سرخک، وجود بثورات پوستی است. پزشکان متخصص در این زمینه با بهره گیری از علم پزشکی نشانه های فرد مبتلا به سرخک مانند گلودرد، لکه های سفید دهان، تب و سرفه را بررسی نموده و در صورت نیاز، آزمایش خون را تجویز می نمایند.
بیماری سرخک و آزمایش تشخیصی آن از طریق جمع آوری سرمی صورت می گیرد و با بررسی ترکیبات آن و میزان آنتی بادی که درون نمونه وجود دارد، شواهد احتمالی وجود ویروس را ثبت می نمایند.
در برخی موارد نیز با بررسی بثورات موجود در نمونه، وجود سرخک تشخیص داده نمی شود و تحت عنوان بیماری های عفونی دیگر ثبت و گزارش می گردد.
آنتی بادی ویروس سرخک IgG بوده و از طریق جفت در دوران جنینی به بدن نوزاد منتقل می گردد و بدن او را به مدت 6 ماه در برابر بیماری ها محافظت می نماید.
میزان IgG و IgM تعیین کننده و نشان دهنده وجود ویروس بیماری سرخک درون نمونه می باشند.
بیماری سرخک در نوزادان
چه زمانی درخواست انجام آزمایش سرخک می شود؟
علائمی که سرخک از خود بروز می دهد بسیار شبیه به بیماری های عفونی دیگر است. بنابراین به چند دلیل درخواست آزمایش سرخک مطرح می گردد.
- مشخص شدن اینکه فرد دارای آنتی بادی کافی برای محافظت در برابر سرخک می باشد.
- مشخص شدن افرادی که واکسیناسیون را انجام نداده اند.
- معین شدن افرادی که تاکنون در معرض ویروس سرخک قرار نگرفته اند.
- تایید شدن میزان آنتی بادی موجود در بدن خانم های باردار و یا خانم هایی که قصد دارند باردار شوند.
- زمانی که نوزاد متولد شده دارای نقص هایی در هنگام تولد باشد و احتمال آن رود که مربوط به عفونت های دوران جنینی باشد.
- در صورتی که زن باردار دچار علائم عمومی بیماری سرخک باشد و بثورات سرخک نیز در ایشان مشاهده شود.
آزمایش تشخیص سرخک
حضور آنتی بادی های IgM و IgG چه تاثیری بر نتیجه آزمایش بیماری سرخک دارد؟
پس از آنکه درخواست انجام آزمایش سرخک انجام شد، دو عامل است که در آزمایشگاه به صورت ویژه تحت نظر قرار داده می شود. و آن سطح آنتی بادی های IgG و IgM است.
میزان این آنتی بادی ها باید به مقدار مشخصی در بدن وجود داشته باشد. پس از انجام آزمایش مدتی طول می کشد تا آنتی بادی IgG ظاهر شود. وجود این آنتی بادی در بدن بدین معناست که ویروس بیماری سرخک در بدن حضور داشته و بدن در برابر آن آنتی بادی ترشح نموده است.
به طور معمول زمان مورد نیاز برای تشخیص وجود آنتی بادی IgG و IgM در حدود 2 الی 3 هفته می باشد و گاهی نیز ممکن است که نیاز به تکرار داشته باشند.
بدین ترتیب می توان با دقت بالاتری به تحلیل نتایج آزمایش ویروس سرخک پرداخت و وجود آن را تایید کرد. البته توجه داشته باشید که وجود آنتی بادی ها درون نمونه خون، همراه با وجود علائم سرخک سبب تایید حضور ویروس سرخک هستند؛ در غیر این صورت وجود سرخک در بدن تایید نمی گردد.
برای کسب اطلاعات بیشتر و ارتباط با پزشکان متخصص در این زمینه می توانید با آنی از ما تماس حاصل نموده و به تبادل بپردازید.